3 signalen dat je lijf op de noodrem trapt

1. Je bent zó moe! Maar slapen helpt echt geen reet..
Je kruipt om 21:30 in bed. Vroeg, goed bezig.
Je wordt wakker om 07:00 en voelt je alsof je in elkaar geslagen bent door de week.
Je kijkt in de spiegel: wallen tot aan je kaaklijn en je moet nog beginnen.
De trap oplopen? Alsof je de Alpe d’Huez op moet.
De vaatwasser uitruimen? Je overweegt even serieus om gewoon van het aanrecht te eten.
Je blijft zeggen: “Het is gewoon even druk.” Maar je lijf zegt: “Ik trek dit niet meer.”

2. Je hoofd blijft maar doorrazen!
Je zit op de bank, serie aan maar ondertussen… sta je in gedachten al bij morgen en de rest van de week.
Wat moet ik morgen ook alweer regelen?
Had ik die ene mail nou gestuurd?
Kut, nog boodschappen! Heb ik überhaupt avondeten in huis?
Hartslag op standje 180 terwijl je stilzit. Je lichaam zit op de bank, maar je hoofd is op tournee.
En als je eindelijk naar bed gaat? BAM!
Alles wat je dacht afgesloten te hebben, komt in de nacht gewoon weer gezellig langs.

3. De gedachte ‘‘ik lijk wel labiel’’
Je kind laat z’n beker vallen en jij ontploft.
Een collega zegt iets onhandigs en je voelt tranen opkomen. Of je voelt… niks, alles is vlak.
Je lacht om een grap, maar vanbinnen zit je op slot.
Je zegt tegen jezelf: “Ik moet me niet zo aanstellen” maar diep vanbinnen voel je: er zit iets niet lekker. Je bent jezelf kwijtgeraakt ergens tussen alles regelen, doorgaan en maar ‘sterk’ blijven.

En nee, dat betekent niet dat je een aansteller bent. Het betekent dat je mens bent en je lijf probeert je wat duidelijk te maken. Misschien is het tijd om niet nóg even door te buffelen… maar te kijken wat er onder al dat “moeten” zit? En daar iets mee te doen.

𝙒𝙞𝙡 𝙟𝙚 𝙬𝙚𝙚𝙧 𝙧𝙪𝙨𝙩 𝙞𝙣 𝙟𝙚 𝙠𝙤𝙥, 𝙡𝙪𝙘𝙝𝙩 𝙞𝙣 𝙟𝙚 𝙡𝙞𝙟𝙛 𝙚𝙣 𝙣𝙞𝙚𝙩 𝙢𝙚𝙚𝙧 𝙝𝙪𝙞𝙡𝙚𝙣 𝙤𝙢 𝙚𝙚𝙣 𝙤𝙢𝙜𝙚𝙫𝙖𝙡𝙡𝙚𝙣 𝙗𝙚𝙠𝙚𝙧? 𝙎𝙩𝙪𝙪𝙧 𝙢𝙚 𝙚𝙚𝙣 𝙗𝙚𝙧𝙞𝙘𝙝𝙩, 𝙙𝙖𝙣 𝙜𝙖𝙖𝙣 𝙬𝙚 𝙨𝙖𝙢𝙚𝙣 𝙙𝙞𝙚 𝙧𝙚𝙢 𝙡𝙤𝙨𝙠𝙧𝙞𝙟𝙜𝙚𝙣.